Prolog

Wojna się skończyła. Wszyscy byli pewni, że to co złe już nie wróci, oprócz jednej Gryfonki, która nie miała takiego odczucia. Ona co dzień przechodziła piekło, które zadawał jej przyjaciel, ukochany... ale czy tak można go nazwać? Czy prawdziwy przyjaciel wyzywa bije, gwałci, torturuje swoją przyjaciółkę? Czy miłość życia patrzy z uśmiechem na cierpienie ukochanej? Odpowiedź wydaje się prosta... NIE. Ale dla pewnej kasztanowłosej dziewczyny, która co dziennie ma nadzieje na to, że jedyna prawdziwa połówka jej serca, w końcu przestanie pić, ćpać, palić ma mieszane uczucia, od kiedy to piekło się zaczęło ( minął jakiś tydzień ) wmawia sobie, że wszystko będzie dobrze, będzie jak dawniej. Niestety nic na to nie wskazywało. Przy rodzinie, prasie, ludziach udawali szczęśliwą parę, a później kiedy wracali do własnego domu jej chłopak zawsze czegoś się "uczepił", a ona cierpiała za najdrobniejszy błąd jak na przykład nie stanęła po tej stronie co miała, albo po prostu odezwała się w złej chwili. Mniej więcej tak właśnie wyglądał jej dzień.
Czy kiedykolwiek miało się to zmienić? Czy miała prawo być szczęśliwa? Czy znajdzie się ktoś kto zmieni jej życie z piekła w raj? Czy będzie mogła poczuć się w końcu jak księżniczka z księciem? Czy to wszystko się jej uda?
Tego dowiecie się, gdy przeczytacie tą historie, inną niż poprzednie o Hermionie Granger, która stawi czoło jeszcze dwóm problemom, a mianowicie Ronowi Weasley' owi i losowi, a chyba każdy wie, że los bywa okrutny.

                                                                 

                                                                   †††

Hej, Hej!!!
I jak wam się podoba prolog? Wiem krótki, ale prolog to prolog, moim zdaniem taki powinien być.
Proszę o szczere komentarze, to naprawdę pomaga w pisaniu rozdziałów.
CZYTASZ = KOMENTUJESZ
Pozdrawiam † Invicta †